ഒരു പനിനീര്‍ പുഷ്പം പോലെ....

ഞാന്‍ സുന്ദരനായിരുന്നില്ല ….
എന്നിട്ടും അവള്‍ എന്നെ പ്രണയിച്ചു …
അവള്‍ സുന്ദരി ആയിരുന്നു..
അതു കൊണ്ടു എന്‍റെ പ്രണയം ഞാന്‍ അവളെ അറിയിച്ചില്ല …
കാരണം എന്‍റെ പ്രണയം അവള്‍ നിഷേധിക്കും... എന്ന ചിന്ത
എന്‍റെ മനസ്സിനെ കീഴ്പ്പെടുത്തിയിരുന്നു ...

പണ്ടു മുതലേ എന്നെ കണുമ്പോള്‍ അവളുടെ മുഖത്ത് ഞാന്‍ കണ്ടിരുണ്ണ്‍കണ്ടിരുന്ന ഭാവം …
ഒരു തരം പുച്ഛം ആയിരുന്നു …
എങ്കിലും എനിക്കു വിഷമം തോന്നിയില്ല ..
കാരണം അതു എന്‍റെ ആദ്യത്തെ അനുഭവം അല്ലായിരുന്നു …

ചിത്രം വരയ്ക്കുക എന്‍റെ വിനോദമായിരുന്നു .
ഡെസ്കിലും ബെഞ്ചിലും .... കാണുന്നതിലൊക്കെ
കോറിവരയ്ക്കുന്ന ഒരു ശീലം എനിക്കുണ്ടു …

ആര്‍ക്കെങ്കിലും … എന്നോട് എന്തെങ്കിലും താല്പര്യം തോന്നിയെങ്കില്‍ …
അതിന്‌ കാരണം എന്‍റെ ചിത്രങ്ങള്‍ ആണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി …


ഒരിക്കല്‍ … കൂട്ടുകാരുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി …
അവളെ ഞാന്‍ വരച്ചു ….
അവളുടെ മിഴികള്‍ ….കാതിലെ കമ്മല്‍ , മുടിയിഴകള്‍ …
നിമ്മി …..അവള്‍ സുന്ദരിയാണ്‌ .. ഒരു പനിനീര്‍ പുഷ്പം പോലെ ….

ചിത്രം കണ്ടു …. കൂട്ടുകാര്‍ എന്‍റെ കഴിവിനെ പ്രശംസിച്ചു....
കമെന്‍റ്സു പറഞ്ഞു ……
പക്ഷെ ചിലര്‍ …. സ്നേഹത്തിനും മറ്റും അപ്പുറം ..
മറ്റെന്തോ വികാരം ഉള്ളവര്‍ …..
അവര്‍ അതില്‍ എന്തൊക്കെയോ എഴുതി വച്ചു …..

അവള്‍ അത് കണ്ടപ്പോള്‍ ….കരയാന്‍ തുടങ്ങി….
ഞാനാണ്‌ വരച്ചതെന്ന് അറിഞ്ഞ് ..
അവള്‍ ഒരു അഗ്നിപര്‍വതം പോലെ എന്നോട് പൊട്ടിതെറിച്ചു .

എന്നെ ന്യായീകരിക്കാന്‍ ആരും വന്നില്ല ..
എല്ലാ കുറ്റങ്ങളും സ്വയം ഏറ്റെടുത്തു .
ആരുടെയും മുഖത്ത് നോക്കാനുള്ള ധൈര്യം എനിക്കുണ്ടായില്ല …..

അടുത്ത ആഴ്ച്ച... പരീക്ഷ ആയിരുന്നു …
കാതില്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ ആണ് മുഴങ്ങി കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നത്‌ ….
എനിക്ക് പഠിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല
അവസാനത്തെ രണ്ടു മൂന്നു പരീക്ഷകള്‍ ഞാന്‍ എഴുതിയില്ല ….

ക്രിസ്മസ് വെക്കേഷന്‍ കഴിഞ്ഞ് .. പിന്നെയും രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ്‌
ഞാന്‍ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയത് …..

ആരെയും ഫേസ് ചെയ്യാതിരിക്കാന്‍ …
അന്ന് ഞാന്‍ നേരത്തെ തന്നെ പോയി ...
ഗേറ്റ് തുറന്നിട്ടുണ്ട് …. ആരും എത്തിയിട്ടില്ല…

ഞാന്‍ ക്ലാസ്സില്‍ കടന്നു ...
നിമ്മി.... അവള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു ..
എന്തോ ഒരു പരിഭ്രമം പോലെ തോന്നി.....
ഞാന്‍ ബാഗ് ഡെസ്കില്‍ വച്ച് പുറത്തെ വരാന്തയിലേക്ക്‌ ഇറങ്ങി നിന്നു …
തൊട്ടു പിന്നില്‍ എന്തോ .... അവളും ഇറങ്ങി വന്നു …

പെട്ടെന്ന്
"നിഖില്‍ … I'm sorry….
അന്ന് ഞാന്‍ അറിയാതെ ആണ് .. അങ്ങനെ പെരുമാറിയത് ..
എന്നോട് ദേഷ്യം തോന്നരുത്‌ …"

ഞാന്‍ അവളെ ഒന്നു നോക്കി …..
പിന്നെ, ഒന്നും മിണ്ടാതെ അങ്ങ് നടന്നു …
മനസ്സില്‍.... എന്തോ ഭാരം ഒഴിഞ്ഞ പോലെ ….

ഞാന്‍ ഒരു തണുത്ത pepsi പൊട്ടിച്ചു കുടിച്ചു ….
വല്ലാത്ത ആശ്വാസം …..

തിരിച്ചു ക്ലാസ്സില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ….
എല്ലാവരും എത്തിയിരുന്നു ….
ഒരുപാടു നാളുകള്‍ക്ക് ശേഷം
നിമ്മി .. അവളെ ഞാന്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി നോക്കി …
അവള്‍ എന്നെയും …

ഡെസ്കില്‍ കോറി വരക്കുന്നതിനിടയില്‍ .….

"Nikhil… I 'm so Sorry.."
Nimmi

എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു ….

ആരെങ്കിലും കാണുന്നതിനു മുന്‍പ്.... ഞാന്‍ അത് .... ബ്ലേഡ് കൊണ്ടു മായ്ച്ചു ….
എന്‍റെ കഷ്ടപ്പാട് കണ്ട്..... അവള്‍ ചിരിക്കുണ്ടായിരുന്നു ……
ആ ചിരി .. അതിപ്പോഴും എന്‍റെ മനസ്സില്‍ മായാതെ നില്‍ക്കുന്നു ….

Next day….

അന്നും ഞാന്‍ നേരത്തെ എത്തി ….. നിമ്മിയും …

അന്ന് എനിക്ക് പരിഭ്രമം ഉണ്ടായില്ല …
എങ്കിലും … ഞാന്‍ പുറത്തു കടന്നു …
പിന്നില്‍ അവളും ….

"നിഖിലിന് ..ഇപ്പോഴും എന്നോട് വെറുപ്പ്‌ ഉണ്ടോ .."

" എനിക്ക് ഒരിക്കലും ….
തന്നോടു വെറുപ്പോ ദേഷ്യമോ തോന്നിയിട്ടില്ല …"
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു …..

"നിഖില്‍ ഇപ്പോള്‍... ഒന്നും വരക്കാറില്ല .. എന്ന് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു …
ഇനിയും ഒത്തിരി വരക്കണം …. "

അവളുടെ വാക്കുകള്‍ … എനിക്ക് പ്രചോദനമായി ….
ഞാന്‍ പിന്നെയും വരയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി …..
ഞാന്‍ വരയ്ക്കുന്ന പെണ്മുഖങ്ങളില്‍ ….
അറിയാതെ... അവളുടെ ഛായ പതിഞ്ഞു …
അവളുടെ മുഖം എന്‍റെ മനസ്സിലും ..."

എങ്കിലും ഞാന്‍ എന്‍റെ പ്രണയം അവളെ അറിയിച്ചില്ല …
അവള്‍ എന്നെ നോക്കുമ്പോള്‍ .. പലപ്പോഴും …
കാണാറുള്ള കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം ..
അത് പ്രണയമോ …. ഇഷ്ടമോ … എന്ത് തന്നെ ആയാലും ….
എന്‍റെ മനസ്സിലെ ഭയം അവളോട്‌ ചോദിയ്ക്കാന്‍ അനുവദിച്ചില്ല …..



എന്‍റെ നിശബ്ദത പ്രണയം ...... അത് ആരും അറിഞ്ഞില്ല ...
മാസങ്ങള്‍ കടന്നുപോയി … പരീക്ഷകളും ….

"സെന്‍റ് -ഓഫ് " ദിവസം …
അന്ന് അവസനംയി അവളോട്‌ ഒന്നു സംസാരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ …. എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി …
അന്ന് വളരെ വൈകി ആണ് എനിക്ക് എത്താന്‍ കഴിഞ്ഞത് ….
ഒറ്റയ്ക്ക് ….കിട്ടുക പ്രയാസമായിരുന്നു ….
എല്ലാവരും ഗുഡ്-ബൈ പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു ……

എനിക്ക് വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി ….
സങ്കടം സഹിക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല …..

ഞാന്‍ അവള്‍ ഇരിക്കാറുള്ള സ്ഥലത്തു പോയി ഇരുന്നു …..
ഡെസ്കില്‍ തലചേര്‍ത്തു കിടന്നു ….
2 വര്‍ഷം ഞാന്‍ ഇരുന്ന എന്‍റെ സ്ഥലത്തും ….
അവിടെ ഞാന്‍ കോറി വരച്ച പാടുകള്‍ …..
അവള്‍ അന്ന്... എഴുതിയത് മായ്ച്ച പാടുകള്‍ …
അതില്‍ മെല്ലെ തലോടി …..

എന്തോ എഴുതിയിരിക്കുന്നു ..!!!

"ഡെസ്കിനടിയില്‍ …" ഇത്രമാത്രം …..

ഞാന്‍ നോക്കി .. ഒരു ഗ്രീറ്റിങ്ങ് കാര്‍ഡ്.…
അത് തുറന്നപ്പോള്‍ ..
ഒരു സംഗീതം ഒഴുകിയെത്തി …..

അതില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരുന്നു …

Nikhil,

"Love is not in Words….
But in Eyes…"

Nimmi...

നിഖിലിന്,

"പ്രണയം പ്രകടമാകുന്നത് …
വക്കുകളിലൂടെയല്ല.…..

മിഴികളിലൂടെയാണ് …..

നിമ്മി

(ഈ കഥ സൈന്റ് തോമസ്‌

കോളേജ് മാഗസിന്‍ 2004-ല്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതാണ്..)